Η Μαρία Κάλλας

Η Μαρία Κάλλας (1923–1977) ήταν μία από τις σημαντικότερες σοπράνο του 20ού αιώνα και παραμένει μέχρι σήμερα παγκοσμίως αναγνωρισμένη ως σύμβολο της λυρικής τέχνης. Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από Έλληνες γονείς και το πραγματικό της όνομα ήταν Άννα Μαρία Σοφία Καικιλία Καλογεροπούλου. Από νεαρή ηλικία έδειξε το ταλέντο της στο τραγούδι και σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών, όπου και διαμορφώθηκε η βάση της φωνητικής της τεχνικής. Το 1947 έκανε το ντεμπούτο της στην Ιταλία και γρήγορα ανέβηκε στην κορυφή του παγκόσμιου λυρικού στερεώματος.

Η Κάλλας έγινε διάσημη όχι μόνο για τη σπάνια εκφραστικότητα και δραματικότητα της φωνής της, αλλά και για την υποκριτική δύναμη με την οποία ζωντάνευε τους ρόλους της όπερας. Ερμήνευσε με τεράστια επιτυχία ρόλους σε έργα του Βέρντι, του Πουτσίνι και του Μπελίνι, μεταξύ άλλων, με χαρακτηριστικές εμφανίσεις στις όπερες Τόσκα, Νόρμα και Λα Τραβιάτα. Η προσωπικότητά της ήταν δυναμική και συχνά αμφιλεγόμενη, με έντονα πάθη και συγκρούσεις, τόσο στον επαγγελματικό όσο και στον προσωπικό της βίο.

Η ζωή της Μαρία Κάλλας συνδέθηκε και με έντονα ερωτικά πάθη, κυρίως με τον Έλληνα μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση, γεγονός που την κράτησε διαρκώς στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Παρότι αποσύρθηκε σχετικά νωρίς από τη σκηνή, η φωνή και η ερμηνεία της παραμένουν ανεπανάληπτες και ιστορικά καθοριστικές για την τέχνη της όπερας. Πέθανε στο Παρίσι το 1977, αλλά η καλλιτεχνική της κληρονομιά ζει μέσα από τις ηχογραφήσεις της και την τεράστια επιρροή που άσκησε σε γενιές τραγουδιστών και φίλων της όπερας.